I'm never coming back

Temmuz 24, 2018 Kendimi Aradığım Cümleler 0 Comments

Blogumu çok seviyorum. Bugün açıp okudum eski yazılarımı, o kadar içindeydim ki o duyguların "iyi ki yazmışım" dedim.

İlerleme kaydetmişim bunu gördüm. Ayrıca kendime telkinlerim işe yarıyor. Sosyal fobimi yendim. Defalarca sunum yaptım, konular hakkında yorum yaptım. Artık kaçmıyorum kaçmayacağım. Kaçmak beni mutlu etmiyor.

Lazere başladım ve cildim düzelecek. Kesinlikle birgün iyileşmiş olacak.

Bunun dışında beni üzen bazı konular var. Emeklerimin karşılığını alamıyorum hissi.
Bugünkü sunuma çok çalışmıştık mesela ama bizim elimizde olmayan bazı nedenlerden dolayı eleştiri aldık. Şuna çok inanıyorum sanırım "çok çalışırsam herşeyi başarabilirim" Çok çalışmama rağmen bazı şeyler istediğim gibi olmadığında yoğun şekilde "hayal kırıklığı" yaşıyorum. Hep şu söz dökülüyor dilimden "ama ben çok emek verdim, çok çalıştım, ben hak ettim"

Mesela burs konuları arkadaşlarım hiçbir şey yapmadan burs alırken ben ganom sadece 0,2 puan düşük diye burs alamadım. İşte bu kıyısından köşesinden ufacık detaylardan kaçırdığım fırsatlar beni çok üzüyor.

Üniversite sınavında çok iyi bir sıralama elde ettim, neden üniversitenin başından beri özel ders vermediğimi hala sorguluyorum, en azından harçlığımı çıkartırdım, ama şimdi bütün konuları unuttum ve bu fırsat da kaçtı.

Buralardan elde edeceğim cüzi gelirlerle diş teli taktırırdım, yurtdışına giderdim, ailemden para istemek zorunda kalmaz, kyk kredisine de muhtaç olmazdım. Nasip değilmiş diyip geçmek lazım belki de ama düşündükçe üzülüyorum işte.

Daha pişman olduğum bir sürü konu yazabilirim size, deneyim diyip geçmek mi lazım sizce? Yoksa pişmanlık kaçınılmaz son mu?

Hayır değil, hayatı saçma sapan yaşayıp zerre kadar pişman olmayan milyonlarca insan var. Eğitimli insan psikolojisi midir nedir herşeyi mükkemmel yapmak, bütün vakti süper verimle geçirmek gibi takıntı tarzı düşüncelerim var. Bir anım bile boş geçmemeli, hiçbir şey israf olmamalı, yapabileceğimin en iyisini yapmalıymışım gibi.
Bilmiyorum ya...

Kaçırılan fırsatlar geri gelmez, ama şu andan itibaren önümüze çıkan fırsatlar değerlendirilebilir.

Artık daha güçlüyüm, her şeyin daha farkındayım, hayat zorla kafama vura vura öğretti bazı şeyleri, zaten öğrenmenin ilk aşaması yanlış öğrenmektir :))

Hep aynı şeyleri yaparak farklı sonuçlar bekleyemeyiz. Kader motifimizi değiştirmemiz gerekmekte. Evet fırsatları kaçırdım ama bundan sonraki fırsatlar için daha farkında olabilir, ya da fırsatlar için daha hazırlıklı olabilirim.

Asla geriye bakıp üzülme çünkü o tarafa gitmiyorsun...