Nereden Nereye - Biraz Ben Biraz Bilim #1
Sonra çocukluğum aklıma geldi, müziğin sesini duyunca kulaklarını tıkayan bir çocuktum ben. Nereden nereye, değil mi? 9 yaşımdaki halim şu günlerimi görse ne düşünürdü, nelere şaşırırdı, neleri beğenirdi acaba?
- Müziğe olan ilgime inanamazdı, "sen nasıl?" diyip dumura uğrayacağından eminim. Lisede öğle araları düzenlenen müzik dinletilerinden ve kendi aramızda yaptığımız şarkı sözü bulma yarışmalarından haberi yok tabii garibimin :)
- İnsanlara güvenmeyen bir çocuktum, kimseyle fazla samimi olmaz, sırrımı vermezdim. Birkaç insana fazlaca güvenip arkamdan vurulduğumu bilse kahrından ölürdü bence, bugünlere gelemezdim :)
- Dini ve ahlaki değerlerine çok bağlı bir çocuktum, her şeyi sevap, günah, iyi, kötü, doğru, yanlış olarak değerlendirirdim ve çok keskin çizgilerim vardı. Bununla ilgili bir araştırma var, çocukların kuralları siyah-beyaz olarak gördüklerine dair, yani benim çocukluk hallerim normal bir durum olabilir ama şimdilik bu başka bir yazının konusu olarak kenarda dursun. 9 yaşımdaki halim bu rahat hallerimi görse 'biraz kendine çekidüzen versen iyi olur' diye çok bilmiş edasıyla uyarırdı beni orası kesin :)
- Her türlü envaiçeşit yemeği(3 tane sıfatla anlatım bozukluğu yaptım sanırım ama olsun pekiştirme anlamında o) yapabildiğimi görse 'vay be' der ve gurur duyardı. Aslında tarifi doğru uygulayınca her yemek yapılabiliyor ama o zamanlar her şey gözümüzde çok büyürdü işte. Otobüsün düğmesine basabiliyor olmak bile büyük bir olaydı bizim için :)
- Çalışkan bir çocuk olduğum için başarılarıma şaşırmazdı. 'İyi bari bunu doğru yapmışsın' derdi. Ben de diyorum bazen, iyi bari meslek seçimini doğru yaptım, diyorum. Çok şükür ki :) hayattaki seçimlerimiz bitmedi daha ama bakalım
- Yalnızlığıma şaşırmazdı ama çok üzülürdü, dedim ya güvenmezdim insanlara, içe dönük bir çocuktum hala etkileri sürüyor anlayacağınız kadarıyla
- Cildime kötü davrandığım için bana çok kızardı, yara yaptım her yerimi çünkü, haklı çok haklı ama telafi edicem söz.
- Elinden kitap düşmeyen bir çocuktum, yolda yürürken bile okurdum. Şimdi aldıklarımı bile okuyasım gelmiyor, kitaplar sarmıyor, akmıyor. Bu duruma ne derdi bilmiyorum, 'seviyorsan oku, sevmiyorsan zorlama' diyebilirdi.
- Blogumun olmasını onaylardı, çok eskiden beri günlük yazarım, yaşadıklarımı değil hissettiklerimi yazardım ben yine, pek değişen bir şey olmadı, sadece artık paylaşıyorum, paylaşmak yazmayı artırıyor böylesi daha güzel :)
Çocukluğumu alıp karşıma oturup konuşasım geldi, çok duygulandım, ağlamak üzereyim, güzel günlerimi özledim galiba
Hayat şarkısı dizisinde karakterler çocukluklarıyla konuşuyorlar ya bazen, o aklıma geldi şu an, belki de bilinçaltım onun etkisinde kalmış olabilir bu yazının ortaya çıkmasına sebep, kim bilir.
Biraz yazayım dedim, uzadı gitti liste, ne çok değişmişim meğer :o
Bu konuda bir araştırmaya denk geldim onu sizinle paylaşmak istiyorum. Başlığın anlamı da buydu aslında, kendi hissettiklerim ve bu konudaki araştırmaları birleştirmek ama bu yazı çok uzun oldu. Araştırma da bir sonraki yazının konusu olsun. Duyguları fotoğraflamaya ve keşiflerimizi seyretmeye haftaya devam edelim :)
0 yorum: