Deri yolma diye bir hastalık var bilmem duydunuz mu? Dermatillomania gibi havalı bir ismi de var.

Ayrıntılı bilgilendirme yapmak istemiyorum çünkü sanal alem zaten bilgiyle dolu. Sorun şu ki yaklaşık 10 yıldır bu kötü alışkanlığımı yenmeye çalışıyorum. Aslında başlarda kötü alışkanlık olarak görmüyor aksine derimdeki küçük pütürcükleri dışarı çıkardıkça anlaşılmaz bir biçimde psikolojik olarak rahatlıyordum. Bana "vücudunla oynama artık" diyenlere kızardım, "size ne benim vücudum" derdim. Ne değişti? Evet ne değişti? Derimin rengi değişti. Artık hafif pürüzlü cildim yerine pürüzlü, kabuklu, yaralı ve lekeli bir cildim var. Pişmanım ;'( Böyle devam edersem ve buna bir çözüm bulamazsam her geçen gün daha da kötüye gidecek. O yüzden artık dur demenin vakti geldi. Uzun süredir durdurmaya çalışıyorum kendimi. Denedim defalarca denedim. Cezalar koydum, sargılar sardım kollarıma, hedefler, sözler bla bla. Olmadı yine bir şekilde pes ettim. İşin en kötü tarafı da ne kadar sabredersen sabret 3 gün 5 gün pes ettiğin anda vücudundan o 5 günün acısını sonuna kadar çıkartıyor olman. Başa dönmüyorsun aslında direkt eksilere düşüyorsun. Nasıl yapsam bilemedim her yolu denemek mübahtır diyerek buraya geldim. Buraya yazarsam belki kendimi ikna etmem, tutmam ve sabretmem en azından belli bir süre mümkün olur diye düşündüm. Bugünden başlasam mesela 40 gün hiç zarar vermesem cildime. 40 günün sonunda hayal etsene bi nasıl güzel olurdu. Bunu başarsam hayatımda bi basamak yükselmiş olurum çünkü bu benim aşamadığım bir eşik. Güzel olurdu gerçekten güzel olurdu. Bunu yapmak istiyorum lütfen. Her gün buraya gelip yazıcam o gün cildime zarar vermediğime dair ve 40 günün sonundaki hali hayal edicem çünkü şimdiden iyi hissediyorum. Her gün daha da güçlenicem ve bunu yenicem. Güzel olmaz mıydı? Bence çok güzel olurdu. Hadi bunu yapalım. Bağımlılıklarımızı bırakıp yüklerimizden kurtulup kuşlar kadar özgürleşelim :)