Saniye farkıyla kurtulurdu insanlar,

Ben saniye farkıyla öldüm.

Uçurumun kıyısından dönmek vardır ya hani,

Ben uçurumun kıyısından düştüm.

En düşülmeyecek yerde ayaklarımdan çekildi sanki zemin.

Bir fırtına tam dinecekken son anda beni de içine çekti.

Bir sağanağın son saniyesinde sokağa çıktım ama yine de ıslandım.

Kurtulmak o kadar kolayken en zor seçenekte boğuldum.

Deprem beklenirken İstanbul'a taşınmak gibiydi hayatım.

Uzun bekleyişlerden sonra felaketi 12'den vurmaktı.

Ertelemekten sıkılıp en yanlış zamanı seçmekti.

Son kıvılcımların üzerine sıçramasıyla yanmaktı.

Bir adım kala cennetten kovulmuş gibiydim.

Yıllarca ibadet edip imansız ölmek gibiydi.

Nasıl olduğunu anlamadandı.

Yanlıştı, yanılmıştım, yanmıştım.